DZANGA

Dzanga, dzapart, dzingoa, berba gaitzak esaten Lekeitioko euskaraz moldatzen ez denarentzat. Baina berba politak Lekeitioko aldizkari baterako; batez ere, Dzanga horrek Dzanga euskarara (Dzanga euskararen saltsa freskoan) esan nahi badu, geroago ere antzera (dzanga geurera) erabili izan den leloa.

Dzangak aldi bi izan zituen. Lehenengoa, Zorione Aboitizen ekimenez. Zorione, sasoi hartan, euskara teknikaria zen, eta DZANGA Euskara Batzordearen aldizkaria: 1989tik 1993ra arte iraun zuen, eta zazpi zenbaki arrunt eta zenbaki berezi bi atera zituzten, denak egunkari tamaninan. Sinadura bi ageri dira: Iñaki Goiogana (Historia kontuak) eta Euken Entziondo Txantxan (elkarrizketak).

Bigarren aldia 2000. urtean hasi zen, eta Kultur Batzordeak argitaratzen zuen. Andoni Seijo zen kulturako zinegotzia, eta Bittor Txakartegi nahastu zuen Dzangari bigarren bizialdi bat emateko, oraingoan Kultur batzordearen aldizkari modura. Aldaketa batzuk zituen: formatua ez zen egunkariena, aldizkariena baizik eta erabilgarriago; izenburuaren formatua, eta azkenengo A-k ez zuen inora salto egiten; artikuluen egileen izenak agertzen ziren eta beste ilustratzaile bat batu zen aurrekoetara ―Bittor Txakartegi eta Joseba Markuerkiaga (Jabi Barcina beste baterako utziko dugu)―: Jon Zubiaur.

2000. urtean ikusi zuen lehen argia, eta legealdiarekin batera itzali zen, 2003an, 9 zenbaki aterata.

Etzi, lehen aldiko lehen zenbakia.